W naszej szkole jest pewna grupa bardzo ciekawych, dociekliwych i inteligentnych dzieci, które postanowiły odbyć podróż w czasie. W czasie niezbyt dalekim, bo sięgającym okresu, kiedy ich pradziadkowie a może nawet dziadkowie byli tacy mali jak oni sami.
A o kim mowa? Oczywiście o zerówkowiczach!

We wtorek, 19 września dzieciaki około godziny 9 wsiadły do szkolnego autobusu
i pojechały do szkoły. Ale nie byle, jakiej szkoły tylko do tzw. „starej szkoły” znajdującej się w Łazanach, w której murach mieści się Izba Regionalna”. Przewodnikiem była pani Basia Ciapała, która opiekuje się znajdującą się obok świetlicą „Krakowiaczek” oraz jest skarbnicą wiedzy o dawnych przedmiotach codziennego użytku.

Dzieciaki usłyszały historię o powstaniu chleba od ziarenka do momentu wypieku. Poznały nowe słowa (sierp, osełka, kubok, czy cebrzyk) -oraz dowiedziały się, jaką funkcje pełniły
w domu lub dawnym obejściu takie przedmioty jak (praska do sera, maślniczka, szatkownica, tara i tarka, kołowrotek, łopaty do chleba czy niecki do przechowywania ciasta chlebowego)

Pani Basia zademonstrowała również sposób, w jaki kiedyś usypiano dzieci. - kiedy dawna mama nie miała czasu na śpiewanie kołysanek swojemu paluszkowi bo na przykład miała wtedy pranie to wkładała je do kołyski …. Czy to wszystko ?  nie!  kołyska po wprawieniu
w ruch strasznie się tłukła i podobno małe dzieci w ten sposób zasypiały. Nie wierzycie? Zerówkowicze też nie mogli uwierzyćJ.

Wspaniała i bardzo pouczająca była opowieść o wyszywanym gorsecie, który został podarowany do Izby Regionalnej jako wspaniała pamiątka po dawnych czasach, kiedy
o wszystko się dbało i na wszystko trzeba było sobie zapracować.

Po obejrzeniu i dotknięciu! prawie wszystkich eksponatów (beczka do kiszenia, żelazko na dusze, bardzo wyjściowa i elegancka torebeczka, okulary, lampa naftowa,
z dawnych czasów stolik z krzesłami, szafa, komódka i inne wcześniej wymienione) uczniowie zostali zaproszeni na mini warsztaty podczas których własnymi rękami musieli wykonać symbol, przynoszący szczęście. Trochę to trwało, ponieważ każdy chciał, żeby jego talizman był najpiękniejszy. Potu i łez spłynęło wiele, ale efekt końcowy będzie piorunujący
i w każdym domu zawiśnie na szczęście piękna podkowa.